Posted by Skaat on May 23, 2002 at 05:59
het heeft wat langer geduurd dan normaal, maar hier is het dan; ik hoop dat jullie er allemaal van genieten!
Evi, Kaat, Joke en Marijke stonden bekend als de natte bende op school. Ze werden gepest door hun medeleerlingen omwille van hun ongelukjes, maar dit bracht de vier meisjes alleen maar dichter bij mekaar. Evi’s oudere zus Elsje stond daar zo’n beetje buiten; Kaat wist dat ze al eens in haar broek had gedaan toen ze bij hen was blijven slapen, maar durfde daar niet meteen iets over te zeggen – Elsje zou dan ook haar mond niet meer houden over het feit dat Kaat die nacht ook in haar broek geplast had. Kaat kreeg echter haar kans toen ze samen met Joke naar het park ging. De twee meisjes gingen eerst nog Evi ophalen; het was een stralende, warme dag, waardoor ze al een paar flesjes frisdrank ophadden voordat ze vertrokken. Evi woonde niet ver van het park, en op de route die Kaat en Joke volgden, maar het was toch een eindje stappen voor de meisjes.
“Als we bij Evi zijn ga ik toch eerst even naar het toilet,” zei Joke al toen ze de straat in wandelden; ze hield haar hand tegen haar gezwollen blaas. Haar onderbuik was duidelijk zichtbaar onder het spannende topje dat ze droeg, en boven haar geklede zwarte broek. Kaat droeg een lange, zwarte jurk, hoewel het erg warm was, en daaronder de combat boots die ze overal bij droeg.
Toen de meisjes bij Evi aankwamen, belden ze aan. Kaat merkte op dat Joke wat onwennig met gekruiste benen om zich heen stond te kijken terwijl ze wachtten tot iemand de deur zou openen. Er gebeurde echter niets. Dat was op zich niet merkwaardig, want ze hadden niets afgesproken met Evi, ze kwamen alleen maar langs om te horen of ze soms met hen mee wilde komen.
“Komaan, doe open…”, mompelde Joke onder haar adem. Dan kwam er plots iemand van de andere kant aangelopen; het was Elsje, die zenuwachtig in haar handtas aan het rommelen was. Ze droeg een lange, wijde rok en een niets verhullend bloesje.
“Wat doen jullie hier?”, vroeg Elsje toen ze de meisjes zag. Elsje leek problemen te hebben om stil te staan, wat op zich ook op Jokes blaas werkte.
“We komen even kijken of Evi niet thuis is,” antwoordde Kaat verdacht beleefd.
“Er is niemand thuis,” zei Elsje terwijl ze verder in haar handtas rommelde.
“Wat zoek je?”, vroeg Joke op haar beurt.
“Mijn sleutels,” gromde Elsje, “ik ben mijn sleutels vergeten…”; Elsje boog lichtjes voorover en stak haar hand tussen haar benen, “en ik moet juist heel dringend plassen!”
“Zwijg me daarover,” zei Joke terwijl ze op haar lip beet.
Kaat begon al een tinteling ter hoogte van haar blaas te voelen, maar besloot de situatie uit te spelen in haar voordeel.
“Weet je soms of er iemand thuiskomt meteen?”, vroeg ze onschuldig, “dan kunnen jullie allebei naar de w.c. gaan.”
“Nee,” Elsje moest haar tranen onderdrukken terwijl ze stond te dansen, “toch zeker niet zo snel dat ik het nog kan ophouden…”
“Er zijn publieke toiletten in het park,” stelde Kaat voor, “daar waren we net naar onderweg, denk je dat je het nog kan ophouden tot daar?”
“Ik hoop het,” één traantje verscheen in de ooghoek van Elsjes oog en liep over haar wang naar beneden.
Zo vertrokken de drie meisjes op weg naar het park. Kaat liep opzettelijk tergend langzaam, waardoor vooral Joke het op haar zenuwen kreeg.
“Loop door!”, zei Joke op verschillende momenten, “ik heb echt heel dringend een w.c. nodig!”
Toen ze in het park aankwamen, zagen ze er veel bekende gezichten. Veel schoolgenoten van hen zagen hen lopen, waardoor Elsje enkel nog haar kruis durfde vasthouden als ze haar hand achter haar handtas kon verstoppen. Joke liep zenuwachtig vooraan, ze wou echt niet nog een keer in haar broek plassen, en zeker niet op zo’n publieke plek. Een paar minuten later kwamen ze tenslotte aan het publieke toilet in het park. Ze zagen dat het een modern toilet was, het soort cabine waar je een muntstuk in moet stoppen om er binnen te kunnen. Joke en Elsje begonnen meteen in hun zakken en handtas naar muntstukken te zoeken, maar het was Elsje die eerst een glimmend stuk vond. Ze voelde een druppeltje in haar onderbroek vloeien, maar haastte zich met haar dijen tegen mekaar gedrukt naar het deurtje. Toen ze daar stond, werd het muntstuk uit haar handen gerukt door Joke, die met haar andere hand haar kruis stevig vast had; als ze het los liet, wist ze, zou ze in haar broek plassen.
“Geef terug!”, smeekte Elsje wanhopig terwijl ze stond te dansen, “het is het laatste dat ik heb…”
Joke stak het muntstuk echter snel in het daarvoor bestemde vak. De deur van het hokje schoof automatisch open en Joke spurtte naar binnen, nu met beide handen in haar kruis; de deur sloot weer achter haar.
“Oh nee,” Elsje greep haar kruis stevig vast maar verborg haar hand achter haar handtas, “ik kan het echt niet meer houden, ik ga hier naar het toilet gaan…”
“Hou toch eens op,” klaagde Kaat, “door al je gezeur moet ik ook al.”
Kaat begon zich inderdaad ongemakkelijk te voelen; ze was gewoonlijk de laatste om nodig te moeten, maar dat kwam voornamelijk door het feit dat ze nogal beïnvloedbaar was op dat vlak. Ze kruiste haar benen en besloot te wachten tot Joke weer buiten kwam.
Joke zag, bij de flikkerende TL-lampen binnenin het hokje, het smerigste toilet dat ze ooit gezien had. Toiletpapier was er niet, de toiletbril was eraf gerukt en de pot had een smerige, bruine kleur. Op de muren en de grond lagen faecaliën uitgesmeerd en de urinegeur was niet te harden. Joke twijfelde even, maar voelde al een druppeltje in haar broekje vallen; snel maakte ze haar broek los, en dat verlichte de druk op haar blaas al een beetje. Ze twijfelde, en bekeek het toilet nog eens; de gedachte alleen al om haar gladde billen op dat koude, vuile porselein te plaatsen deed haar huiveren. Anderzijds moest ze wel heel dringend plassen…
Buiten aan het hokje stond Elsje nog altijd op en neer te huppelen met haar hand diep in haar kruis. Kaat kreeg het er helemaal van op haar zenuwen; als er één ding was waarvan ze moest plassen, dan was het wel de suggestie van iemand anders die dringend moest. En het ging al zo van toen ze nog een klein meisje was; als Kaat moest, dan moést ze ook meteen hoognodig…
“Wil je wel eens ophouden,” zei Kaat boos terwijl ze even in haar kruis drukte, “door jou moet ik ook al dringend naar de w.c.!”
“Ik haal het nooit,” zuchtte Elsje wanhopig, “echt waar, ik ga in mijn broek plassen…”
Op dat moment ging de deur van het toilethokje weer open en kwam Joke naar buiten gestapt. De deur sloot weer achter haar, nog voordat Elsje kon binnenglippen; ze zag haar laatste geldstuk als sneeuw voor de zon verdwijnen.
“En,” vroeg Kaat glimlachend, terwijl ze haar benen weer in de andere richting kruiste, “was het lekker?”
“Ik kon niet,” gaf Joke grif toe, “het toilet was te vuil, het was echt smerig, ik kon gewoon niet…”
“Wat?”, vroeg Elsje boos, “dat was mijn laatste geldstuk en je kon niet?!”
Joke hoorde het echter niet eens; ze greep haar kruis met beide handen vast en werd heel bleek. Ze voelde een warm, vochtig gevoel in haar kruis, dat zich verspreidde tot in haar bilspleet en langs haar benen naar beneden liep. De waterval duurde maar een paar seconden, dan kreeg Joke de controle over haar sluitspier weer, maar ondertussen had ze toch nog zelfs haar kousen voelen nat worden. Nu had ze er echt wel heel veel spijt van dat ze het toilet niet gebruikt had.
“Oh shit,” zei Joke met een piepstemmetje, “Kaat, ik heb het weer gedaan…”
“Nee he!”, riep Kaat uit, “je gaat niet hier plassen!”
Kaat wist maar al te goed dat als ze nu druppels hoorde, ze het zelf ook niet meer zou kunnen houden tot thuis en als Joke het nog kon houden, stond Elsje nog altijd op springen.
“Ga achter het hokje, daar staan wat struiken,” stelde Kaat voor.
“Waar iedereen aan het kijken is?”, vroeg Elsje verlegen, “dat durf ik niet hoor…”
“Anders doe ik helemaal in mijn broek!”, zei Joke wanhopig en ze huppelde met haar knieën tegen mekaar en haar beide handen in haar kruis achter het hokje.
“Kaat!”, weerklonk een moment later, “kan je even komen?”
Kaat wandelde met een volle blaas tot achter het hokje. Daar zag ze dat Joke inderdaad aan alle kanten omringd was door struikgewas, behalve aan één kant die uitgaf op een weide vol mensen die lagen te zonnen. Sommigen onder hen hadden Joke al gezien, maar vermits ze een zwarte broek droeg waren de natte plekken niet echt goed zichtbaar. Joke had wel met beide handen stevig haar doorweekte kruis vast, en zo nu en dan voelde ze een paar druppels erdoor sijpelen.
“Kan je die kant alsjeblieft even afschermen,” smeekte Joke wanhopig, “ik meen het, ik ben in mijn broek aan het doen…”
“Goed dan,” zuchtte Kaat geïrriteerd en ze ging met haar rug naar de weide staan.
“Draai je om,” zei Joke, die haar broekje langzaam maar zeker voelde vollopen, “anders durf ik niet…”
“Doe het nou gewoon!”, zei Kaat boos. Ze kruiste haar benen en beet op haar lip. Joke wist dat ze het echt niet langer kon houden en opende snel haar broek. Op het moment dat ze haar handen uit haar kruis trok, voelde ze een sterke straal ontstaan; ze kon haar broek niet snel genoeg uittrekken, en ook toen ze dit deed zag Kaat dat ze al aan het plassen was. Ze hurkte zich en de straal, die recht in haar witte onderbroekje terechtkwam, verplaatste zich naar het gras onder zich. Joke keek bang in haar broekje en zag dat het witte katoen al helemaal geel gekleurd was, en dat ook haar broek volledig doorweekt was. Kaat stond al een beetje heen en weer te dansen; door het geluid van Jokes geplas moest ze alleen zelf maar nodiger.
“Ben je bijna klaar?”, vroeg Kaat een beetje verlegen, “ik moet ook hoor…”
Nog voordat Joke iets kon antwoorden, kwam Elsje plots in een huilbui aangelopen. Kaat en Joke zagen een grote, natte plek vooraan haar rok, waar ze haar kruis door vasthad; Elsje was duidelijk in haar broek aan het plassen. Snel trok ze haar rok omhoog en hurkte ze; Joke en Kaat zagen een dikke, gele straal uit het midden van haar witte, katoenen onderbroekje komen en met de kracht van een hogedrukreiniger in het gras neerpletsen. Kaat drukte haar dijen tegen mekaar en keek beschaamd om zich heen. Bevend en wenend trok Elsje ook haar onderbroekje naar beneden, maar het was al doorweekt; eer het natte katoen haar knieën raakte, schudde ze nog juist de laatste druppeltjes van haar blonde schaamhaar. Op dat moment trok ook Joke haar broek terug aan; een beetje onwennig weliswaar, want ze was helemaal volgeplast en bleef steeds aan haar benen plakken.
“Nu is het echt wel aan mij,” zei Kaat, die haar kruis vastgreep, “ik sta op springen…”
Kaat en Joke bekeken mekaar een beetje schuldig.
“Ik heb in mijn broek gedaan,” zei Joke met een piepstemmetje, “ik kan toch moeilijk daar gaan staan, dan ziet iedereen dat mijn achterwerk nat is…”
“Ik ook,” ging Elsje verder, “ik wil alleen maar een douche en een propere broek… als je wil kan je even bij ons gaan?”
“Goed dan,” zuchtte Kaat; ze hoopte alleen maar dat ze het kon ophouden tot daar.
Zo vertrokken Kaat, Joke en Elsje weer naar het huis van Kaat en Evi. Joke en Elsje haastten zich om door zo weinig mogelijk mensen gezien te worden –hoewel er wel gelachen en gewezen werd in het park- maar Kaat had moeite om hen bij te houden. Haar blaas stond gezwollen, dat zag ze door haar zwarte jurk heen, en ze moest haar dijen en billen stevig tegen mekaar gedrukt houden om geen druppel te laten ontsnappen. Toen het drietal de straat van Evi en Elsje weer indraaide, bleef Kaat plots staan en greep ze met beide handen haar vagina vast. Ze voelde een klein lekje ontsnappen, misschien omdat ze nu zo dichtbij was, en haar zijden onderbroek hield er niets van tegen. Een dikke, warme straal liep langs haar benen naar beneden.
“Gaat het?”, vroeg Joke bezorgd.
“Nee,” jammerde Kaat, “ik moet NU pissen…”
“Komaan, we zijn er bijna,” fluisterde Elsje, die alle moeite deed om de natte vlek vooraan haar rok te verbergen met haar handtas.
Kaat zette nog een paar stappen, en voelde met elke stap een paar druppels ontsnappen. Een koppel van op school liep hen voorbij aan de overkant van de straat, en Elsje kon nog net de woorden “…in haar broek…” uitmaken. Joke en Elsje ondersteunden Kaat en liepen naar het huis van Elsje en Evi, maar het was al te laat; Kaat voelde het warme gevoel van haar blaas die langzaam maar zeker leegliep zich verspreiden doorheen haar kruis en haar achterste, de stroming stimuleerde haar clitoris en liep helemaal tot diep in haar bilspleet. Het liep langs haar dijen naar beneden, over de zijkant van haar knieën tot aan haar kuiten en tenslotte liepen haar schoenen vol. Elsje belde snel aan, en het duurde niet lang voordat Evi kwam opendoen, enkel om te zien hoe Kaat de stoep voor haar deur volplaste. Kleine plasjes liepen tot aan de hoek van de straat, maar voor de deur stroomde het de goot in.
“Het is weer zover,” giechelde Evi, “en nu ben jij ook gebrandmerkt, Elsje.”
Snel liepen de meisjes naar binnen, waar ze propere kleren kregen aangeboden van Evi, maar het zou zeker niet het laatste zijn wat ze ervan hoorden, en nu stond ook Elsje bekend als een broekplasser.
Email: skaat29@hotmail.com